Peru adını duymayıp ‘Machu Picchu’ adını bilenlerimiz vardır. Machu Picchu bu ününü çok uzun süre kayıp olmasına ve muhteşem bir coğrafyada kurulmuş olmasına borçlu.
1450 yılında kurulan bu Inka şehri, yaklaşık 1550’lerde terkedilmiş ve ancak 1911 yılında tekrar kesfedilmiş.
Machu Picchu, Cusco´ya sadece 80 km mesafede olmasına rağmen ulaşımın çok zor olması nedeniyle İspanyollar tarafından bulunamamış ve bugünkü ihtişamını korumuş. Machu Picchu´ya varmak bugünde zor: doğrudan karayolu ile ulaşım halen mümkün değil. Machu Picchu´ya ulaşmak için dört saat süren bir tren yolculuğundan sonra Aguas Caliente köyüne varılıyor. Bu koyun karayolu ile hiçbir yere baglantısı yok, tek ulaşım yolu tren. Tren tepelerin eğimi fazla olduğu için tepeyi doğrudan asmak yerin zigzag yaparak geçiyor: ilk önce ileri gidip sonra geri kayıyor, sonra yine ileri. Bu yüzden cok ağır yol alıyor. Trenle Aguas Caliente ýe vardıktan sonra da iş bitmiyor, yarım saatlik bir otobüs yolculuğu ile Machu Picchu ‘ya varılıyor.
Machu Picchu, bu uzak ve yüksek mevkide kurulmasını savunmasının kolay olmasına borçlu. Aslında denizden yükseklik olarak Cusco´dan asağıda (2400 m.’de). Etrafındaki vadilerde mikroiklimde orkide gibi tropik bitkiler bile yetişiyor.
Şehir yaklaşık 200 kişinin yasaması için planlanmış. Merkezde tapınaklar yeralıyor.
Şehrin bir kısmı teraslanarak tarım için ayrılmış. Üç yani birden derin kanyonla çevrili olan Machu Picchu´nun muhteşem manzarası insana büyük keyif veriyor.
Teraslamalardaki ve taş isçiliğindeki ustalık bugün bile zor ulaşılacak bir kadar üstün.
Manzaranın zevkini sadece insanlar çıkarmıyor.
Tecrübeyle sabittir ki lamaya dert anlatmak deveye hendek atlatmaktan çok daha zor. Lamaya iki kare poz verdirmek icin yemediğim halt kalmadı, sonunda nazlanıp istediğimi yaptı ya neyse.
Başar Kurtbayram